Erhaltung historischer Gebäude in Wedehorn
Wedehorner Bürgerinnen und Bürger engagieren sich für die Erhaltung ihrer historischen Gebäude.
Dat is jümmer bloß een Boom
Dat is jümmer bloß een Boom, den se wegmookt, een Busch,
Jümmer bloß een Soot, een lüttje Goorn, een Plooster, een lüttje Muurn, ene lüttje Brörge,
Dat is jümmer bloß een lüttje ole Huus, dat se afrieten doot, een Backoven,
Ene Melkrampe, een Denkmool, een Steenkrüüz, ene Schüne, een Keller,
Dat is jümmer bloß ene Beeke, de begrodigt warrt, bloß ene Furt,
Een Weg, de verleggt warrt, een Karkweg, de wech is, een Bult, een Pool oder een Brink,
Dat is jümmer bloß een Acker oder een Kamp, de wegkummt, ene Wischen, een lüttjen Woold,
Dat is jümmer bloß een Buur, de opgeben deit, een Hoff, de ingeiht,
Een olen Krauter, de weg is, noch een Krug weniger,
Een Laden wedder weg, ene gode Huut, een komischen Kauz,
Een alleen op wieden Feld, op en smal tolopen Enn.
Jümmer sind dat bloß en poor lütte Viecher un Deerten, de weg sind,
En poor Grashalms un Kruut un Blomen, de man nich mehr süht,
Jümmer bloß een lüttjes Stück, een Krumen is nich mehr dor, nich de Welt,
Dorüm is dat nich schaad, seggt se, kene Reed weert, dat mookt gornix,
Dat schall man wegmoken, dat ole Tüüch, schood um jede Woort doröver,
Fleut op de poor Poggen dor, seggt se, dat is doch bloß Lüttgeld,
De Klumpatsch is keen Schoot Pulver weert, en Slag in`t kole Woter.
Jümmer bloß en beten, bold gornix, nix besonners,
Jümmer bloß een Boom, een lüttje Huus, een lüttje Buur weniger,
Bloß mit de Tiet, warrt alls anners,
Un doch hett wedder kener dor wat von wüsst,
Hett wedder keeneen dat so komen sehn, wie et komen ist,
Hett man wedder rein gornix dorgegen moken kunnt.
Bloß an`n Enne stoht se denn dor, mit wuschen Hals un frisch bügelte Böxen,
Un mit wiet opreten Ogen stiert se as de Öölgötzen in de Weltgeschichte rum,
Puult mit ehr Finger an Lack un an Glas, an iesern Blick un an Teer,
Un söökt na en beten wat anners, na en lüttjet beten von en ganz annert Leven.
Das Original in fränkischer Mundart hat der Autor Helmut Haberkamm geschrieben. Mit seiner freundlichen Erlaubnis dürfen wir die niederdeutsche Version, wie man sie in Wedehorn sprechen würde, hier veröffentlichen.
Der Bassumer Heimatdichter Wilhelm Kappelmann hatte das Stück für uns ins Plattdeutsche übersetzt.
Hierfür bedanken wir uns herzlich.